خانواده ویولن شامل سه ساز ویولن، ویولا و ویولن‌ سل است. این سازها به ترتیب در منطقه زیر و میانی و بم صدا می‌دهند. ساز کنترباس از این خانواده نیست و در خانواده ویول قرار دارد. این مسئله را می‌توان از شانه‌های شیبدار آن متوجه شد.
این خانواده از سازها در سده 17 در ایتالیا پدید آمدند. ویولون ساز زهی آرشه‌ای است. این ساز کوچک‌ترین عضو خانواده ویولن است.
برای نواختن معمولاً روی شانه چپ قرار می‌گیرد و با آرشه که در دست راست نوازنده است نواخته می‌‌شود.سیم‌های ویولن از زیرترین تا بم‌ترین سیم به ترتیب زیر کوک (ساز) می‌‌شوند: می سیم اول، لا سیم دوم، ر سیم سوم، سل سیم چهارم.
بنابراین اصوات سیم‌های مجاور نسبت به یکدیگر فاصله پنجم درست را تشکیل می‌‌دهند. در این وسعت صدا ویولن قادر است تمام فواصل کروماتیک غربی و فواصل کروماتیک مخصوص موسیقی ایرانی و هر موسیقی دیگر را حاصل کند.
جالب این که در عربی ویولون را با نام فارسی «کمان» می‌نامند.
آشنایی با قسمتهای مختلف ساز
یادگیری نواختن نتها
یادگیری نواختن قطعات كلاسیك
یادگیری نواختن قطعات ایرانی
آشنایی با دستگاه‌های موسیقی سنتی